Baby Balkan

Brief aan mijn kind (9 maanden in, 9 maanden uit)  Inmiddels is het derde trimester met Kaan aangebroken. Tijd dus voor een nieuwe brief. Mijn lieve kleine Kaan. Alweer drie maanden zijn voorbij gegaan. We zijn samen aan ons derde trimester begonnen. Ons zesde als je de zwangerschap meetelt. 9 maanden dat ik je voor mij alleen had, en 9 maanden dat ik je deel met je papa, en de rest van de wereld.  In mijn vorige brief, vertelde ik je hoe ons leven samen begon. Hoe niet alles van een leien dakje liep, maar hoe blij ik ben dat je gezond bent. En gelukkig.  Ondertussen ben je 9 maanden. Je bent 71,5cm en 7,200kg. Voor de buitenwereld ben je een smalle, lange baby. Maar voor ons, ben je perfect zoals je bent. Hoewel we soms een opmerking krijgen over je gewicht, ben je volgens de kinderarts perfect op je eigen curve. Gelukkig krijgen we meestal lieve opmerkingen, zoals de vele complimenten over je grote, bruine ogen. Die charmeren iedereen. De voorbije maanden heb je wel w

Mijn bevallingsverhaal. Na 9 maanden als moeder wordt het hoog tijd om dit neer te pennen. Niet alleen omdat dit de meest gestelde vraag is, sinds ik moeder ben. Of omdat iedereen hun bevallingsverhaal deelt. Maar vooral omdat ik bang ben het te vergeten. De eerste maanden zit dit tot elke milliseconde in je geheugen, maar ik moet toegeven dat het stilaan begint te vervagen. Dringend tijd om te beginnen schrijven dus. Ik was uitgerekend voor 1 november 2018,volgens de gynaecoloog. Volgens mijn eigen berekening zou het 26 oktober zo ver zijn. Het klopte, tot op de dag. Normaal werkt Deniz tot 17u00. Hij werkt trouwens als bediende, in het ziekenhuis waar de bevalling gepland was. 25 oktober moest hij echter s'avonds opnieuw gaan werken, voor een evacuatie oefening. Hij kwam thuis rond kwart over 5, en maakte heerlijk stoofvlees. Daarna zou hij weer vertrekken. Op dat moment was ik volgens de gynaecoloog 39 weken en 1 dag zwanger. Ik vroeg aan Deniz of hij snel nog wat