Baby Balkan

15 februari werd Kaan 4 maanden. Maanden vol vreugde, liefde, maar ook momenten van vermoeidheid en verdriet. Terwijl ik dit begin neer te pennen,  stel ik mezelf de vraag hoe ik dit alles in één blog kan gieten? Het begon op 25 oktober rond 21u00. Ik kon niets meer eten of drinken van de pijn. Ons valiesje was al een tijd gepakt. Tot 23u was ik nog steeds overtuigd dat dit maar 'oefenweeën' waren. Tot we uiteindelijk  rond 3u00 naar de kliniek vertrokken. De uren die volgden waren er van verdriet, blijdschap, pijn en ontroering. Deniz heeft me elke minuut bijgestaan. Vrijdagmiddag om 12u31 was ons wondertje daar. En vanaf dat moment is ons leven drastisch veranderd. De tijd heeft geen seconde stilgestaan. Met zijn 49cm was Kaan een kleine maar mooie baby. Vandaag vier maanden later is hij al 63,5cm en verbaasd hij ons elke dag opnieuw. Van zijn eerste schreeuw, tot zijn eerste glimlach, alles blijft ons bij. Wanneer je moeder wordt, besef je dat alle clichés kloppen

7 februari 2018. De dag van de conceptie. Gek genoeg wist ik meteen 'ik ben zwanger' Alsof ik precies  voelde dat het zover                                           was. Zo begon ons verhaal. Of toch niet helemaal? Deniz en ik waren precies 6 jaar samen toen we de beslissing namen om aan gezinsuitbreiding te denken. Niet alles liep van een leien dakje. De eerste maanden volgde telkens weer ontgoocheling wanneer mijn periode aanbrak. Wat voor sommigen meteen lukt, wou bij ons maar niet gebeuren. Nochtans wist ons verstand dat dit heel normaal was. Zo duurt het gemiddeld 1 jaar om te ontpillen. Ons hart daarentegen... Voor toekomstige mama's... Wees dus niet meteen ongerust als het niet direct lukt. De maanden die volgden, probeerden we het dus ook over een andere boeg te gooien. Zo zagen we elke maand die negatief was als een extra maand met ons tweetjes. We probeerden zoveel mogelijk te reizen, dingen te ontdekken, concerten en festivals te doen,.. Kortom al

Baby welness  Sinds Kaan geboren werd, heeft hij last van krampjes. Op internet heb ik al allerlei middeltjes gevonden. Eén van de dingen die me echt leuk leek was een babymassage en badje. Ik ben dan ook begonnen met Kaan meerdere keren per week te masseren. Na het badje of voor 't slapen gaan. Toch wilde ik ook wel eens een professionele aanpak proberen. Mijn man was er niet meteen voor te vinden. Toegegeven, de prijs die je betaalt gecombineerd met de afstand die je rijdt... Allemaal voor je kleintje in bad te doen en te masseren... Ik begrijp zijn standpunt. Tot ik allerlei schattige filmpjes toonde met de hashtag #babyswimmer en #babymassage. Zelfs de stoerste papa is hierbij overtuigd. Bingo. En dus begon onze zoektocht. Naar een betaalbare en intieme babyspa. Al snel kwamen we uit bij Jades Baby Spa. Contact opnemen, afspraak plannen en klaar. 2 februari was het zover. Daags na ons weekje Center Parcs en dus een perfecte afsluiter van de vakantie. Onze verwa

Center Parcs met een baby.  Dit ben ik, precies 9 jaar geleden. Toen werkte ik als animator bij het entertainment team van Center Parcs. Dit deed ik 3 jaar. Vakantie op Center Parcs voelt dus telkens een beetje als thuiskomen. Omdat ik weet hoe kindvriendelijk het is, besloten Deniz en ik dan ook dat dit onze eerste vakantie zou worden met Kaan. Op 28 januari was het zover. Vakantie met een baby van 13 weken. Op een plaats waar je zelf kookt, afwast, de bedden opmaakt... Zoals we altijd deden. Dus nadat heel de auto werd volgeladen met beddengoed, afwasmiddel, eten en drinken, moest daar nog kleding bij, luiers, toiletgerief, een buggy en een autostoel. Ik kan je vertellen dat we nog net konden ademen in de auto 😊. Met 10 tetradoeken voor 5 dagen, 10 slabben en voldoende rompertjes en outfits kwam Kaan niets tekort. Of toch? Eenmaal aangekomen, begon al snel terug de realiteit. De eerst drie slabbetjes waren op dag één gebruikt. Net als de tetradoeken. Kaan geeft namelijk d

De eerste 40 dagen als moeder Zoals ik eerder vertelde ben ik getrouwd met Deniz (zie andere blog). Mijn man is van Turkse afkomst en bekijkt een zwangerschap nogal anders dan de meeste westerlingen.  Zo vertelde hij me jaren geleden al dat men in Turkije 40 dagen rust neemt na een bevalling. Daarnaast heb ik ook Griekse vrienden die precies hetzelfde deden nadat hun kindje geboren werd. De traditie wilt dat je gedurende de eerste 40 dagen geen foto's deelt van je kindje. Ja kan ook best enkel je baby tonen aan naaste familie maar niet aan omstaanders. Dit om je kind te beschermen tegen het boze oog. Tegen mensen die kwaad spreken over je kind. Tegen de gevaren van de maatschappij. De periode van 40 dagen is niet enkel voor je kleintje belangrijk, maar ook voor jou als moeder. Je hebt tijd nodig om te 'ontzwangeren' zeg maar. Een periode van rust om je lichaam te laten herstellen en te wennen aan de nieuwe situatie. Tijdens mijn zwangerschap ben ik me hie

Waarom bloggen? Om te beginnen stel ik me graag even voor. Ik ben Heidi, 27 jaar, gelukkig getrouwd met Deniz en sinds kort mama van Kaan. Zelf heb ik altijd al een passie gehad voor het geschreven woord. Om mijn vijfde kon ik lezen en sindsdien ben ik niet meer gestopt. Daarnaast schrijf ik ook gedichten, hou ik sinds jaren een dagboek bij en zing ik. Het logische vervolg in deze tijd van digitalisering is dat ik mijn dagboek deel. Weer een blog zoals er velen zijn wellicht. En ik zou begrijpen als je het niet langer wil lezen. Toch doe ik het vooral voor mezelf  en voor Kaan. Als kind geboren in de jaren 90, groeide ik op met vriendschap boeken en poëzie's. Ik heb dus veel geschreven herinneringen. Kaan zal echter opgroeien met sociale media. Met een leven waarin alles snel gaat. Daarom wil ik dat deze blog een naslagwerk mag zijn. Voor hem. Voor mij. Voor ons. Zodat ik dit later nog eens kan lezen. En zodat we onze herinneringen levendig houden. Waarom dan openba