Baby Balkan

12 maanden puur geluk (brief aan mijn kind) Gelukkige verjaardag 🎂 mijn kleine baby. De afgelopen maanden hebben van mij de gelukkigste mama gemaakt. Wat ben ik fier om je mama te mogen zijn. Fier om überhaupt moeder te mogen zijn. Want ik besef maar al te goed, dat niet iedereen dit geluk gegund is. De voorbije 12 maanden, zijn in een snel tempo voorbij geraasd. Even knipperen met mijn ogen, en je bent opnieuw gegroeid. Het lijkt wel alsof ik gisteren ontdekte dat ik leven in me droeg. Dat ik je hartslag voor het eerst hoorde. Je schopjes voor het eerst voelde. En dan groeide je, elke dag een beetje meer. En toen werd je geboren, op die 26ste oktober 2018, om 12u31. En nu plots, is die datum er weer. Die datum, die jarenlang geen enkele bijzondere betekenis had. En die nu plots, in de ranglijst van meest betekenisvolle data staat, en dit voor de rest van ons leven. Lieve Kaan, mijn klein kaboutertje. Voor mij blijf je nog steeds mijn baby'tje, hoewel je nu stil

Brief aan mijn kind (9 maanden in, 9 maanden uit)  Inmiddels is het derde trimester met Kaan aangebroken. Tijd dus voor een nieuwe brief. Mijn lieve kleine Kaan. Alweer drie maanden zijn voorbij gegaan. We zijn samen aan ons derde trimester begonnen. Ons zesde als je de zwangerschap meetelt. 9 maanden dat ik je voor mij alleen had, en 9 maanden dat ik je deel met je papa, en de rest van de wereld.  In mijn vorige brief, vertelde ik je hoe ons leven samen begon. Hoe niet alles van een leien dakje liep, maar hoe blij ik ben dat je gezond bent. En gelukkig.  Ondertussen ben je 9 maanden. Je bent 71,5cm en 7,200kg. Voor de buitenwereld ben je een smalle, lange baby. Maar voor ons, ben je perfect zoals je bent. Hoewel we soms een opmerking krijgen over je gewicht, ben je volgens de kinderarts perfect op je eigen curve. Gelukkig krijgen we meestal lieve opmerkingen, zoals de vele complimenten over je grote, bruine ogen. Die charmeren iedereen. De voorbije maanden heb je wel w

Mijn bevallingsverhaal. Na 9 maanden als moeder wordt het hoog tijd om dit neer te pennen. Niet alleen omdat dit de meest gestelde vraag is, sinds ik moeder ben. Of omdat iedereen hun bevallingsverhaal deelt. Maar vooral omdat ik bang ben het te vergeten. De eerste maanden zit dit tot elke milliseconde in je geheugen, maar ik moet toegeven dat het stilaan begint te vervagen. Dringend tijd om te beginnen schrijven dus. Ik was uitgerekend voor 1 november 2018,volgens de gynaecoloog. Volgens mijn eigen berekening zou het 26 oktober zo ver zijn. Het klopte, tot op de dag. Normaal werkt Deniz tot 17u00. Hij werkt trouwens als bediende, in het ziekenhuis waar de bevalling gepland was. 25 oktober moest hij echter s'avonds opnieuw gaan werken, voor een evacuatie oefening. Hij kwam thuis rond kwart over 5, en maakte heerlijk stoofvlees. Daarna zou hij weer vertrekken. Op dat moment was ik volgens de gynaecoloog 39 weken en 1 dag zwanger. Ik vroeg aan Deniz of hij snel nog wat

Werken, ziekenhuisopname en de kinderopvang.  Sinds 2 mei ben ik opnieuw fulltime aan het werk. Op datzelfde ogenblik startte Kaan fulltime op de kinderopvang. Na 6 maanden onafgebroken door te brengen met mijn kind was dit voor beiden een hele aanpassing. Kaan ging vanaf 29 april 2 halve wendagjes. De opvang die we kozen raadde dit zelf aan. Zowel de eerste als tweede dag liepen jammer genoeg niet van een leien dakje. Kaan was hangerig en weigerde alle flesvoeding. Naast borstvoeding heb ik dikwijls gekolfde flesjes aangeboden, maar sinds hij 4 maanden werd begon hij ze te weigeren. Zelf was ik er op het werk ook niet bij met mijn gedachten. 30 april ging ik voor het eerst een half dagje werken. Ik had zenuwen alsof ik voor het eerst op een nieuwe baan startte. Maar bij aankomst leek het alsof ik nooit was weggeweest. In mijn hoofd echter, kon ik alleen maar denken aan mijn kind. Dat alleen was, omringd door vreemden. Hoe de aandacht moest verdeeld worden over alle kinderen

Moederdag 12 mei vierden we moederdag. Voor de eerste (min of meer 2de) keer mocht ik het zelf meemaken als kersverse mama. Een dag zoals een ander, maar tegelijk zo beladen en met zoveel emoties. Al jaren vier ik als Antwerpse 2 keer moederdag. Zowel in mei als op 15 augustus zet ik mijn mama en sinds enkele jaren mijn schoonmama in de bloemetjes. Vorig jaar was ik in verwachting en kreeg ik geheel onverwacht kleine kadootjes van mijn ouders en mijn zus. Deniz die had niets, en dat was ook niet nodig want Kaan was nog niet fysiek aanwezig. Bovendien had ik ook allesbehalve gerekend op kadootjes. Ook dit jaar hoefde ik niet teveel poespas. Maar toen kwam ik op de crèche aan om Kaan op te halen. Daar kreeg ik mijn allereerste moederdag geschenkje, en mijn hart ging een sprong sneller slaan. Iets klein onbenullig, maar zo lief en schattig. Een volgend cadeau volgde al snel bij thuiskomst, en nog eentje, en nog eentje... Meer dan ik nodig had. Meer dan ik verdien. Wat later

Brief aan mijn kind (6 maanden jou mama) Ik begon deze blog voor mijn kind. Voor de herinneringen levendig te houden en voor niets te vergeten. Zoals een dagboek zeg maar. Het feit dat jullie ook een inkijk hebben, maakt het eens zo bijzonder. Nu ga ik terug naar de essentie van de blog en wil ik een brief richten aan mijn zoontje Kaan, die mij de voorbije maanden leerde wat het betekent om moeder te zijn: Het eerste half jaar als mama is voorbij gevlogen. Ondertussen ben je aan de 7de maand gestart. Hoog tijd dus om neer te pennen hoe ik alles beleefde. Hoe fier ik ben om jou mama te zijn. Hoe blij ik ben dat je deze tijd deel uitmaakt van ons leventje. Op 26 oktober werd ik mama. Voor het eerst in mijn leven. Natuurlijk voelde ik me al moeder van het ogenblik dat ik wist dat er leven in me groeide. Wat herinner ik me nog het moment dat ik wist dat ik zwanger was. Ondanks de negatieve test, was ik sterk overtuigd van mijn gevoel. En of het klopte. Ietwat later na de posi

Haaruitval na zwangerschap Voor ik zwanger werd, had ik lang en vol haar. Toegegeven, ik kleurde mijn haar af en toe, maar mijn haar was alles behalve beschadigd. Toen werd ik zwanger. Sinds de zwangerschap werd mijn haar voller, dikker en glanzender. Ik was super tevreden en moest mijn haren nauwelijks föhnen of in model brengen. Wellicht één van de vele voordelen van het zwanger zijn. Je lichaam maakt zoveel hormonen aan en daarnaast nam ik ook nog dagelijks foliumzuur en zwangerschap vitaminen. En toen werd Kaan geboren... De gelukkigste dag van mijn leven. Iedereen waarschuwde me voor haaruitval, maar ik had nergens last van. Tot week 2. Bij het minste kammen zat mijn kam vol haren. Elke ochtend de kussensloop proper maken. Mijn kleren... Alles. Ik ging naar de kapper, deed een keratine kuur. Gebruikte haarmaskers en vitamine supplementen. Niets hielp. Uiteraard wordt de haaruitval na veel maanden minder, maar toch zag ik nauwelijks verschil. Ongeveer 1,5 maand

Reizen met een baby (deel 3) Bodrum 🇹🇷 Afgelopen maart reisden we met ons drieën voor het eerst naar het buitenland. Zoals je al eerder kon lezen was de reis op zichzelf goed. We gingen naar Yalikavak. Een prachtige havenstad in Bodrum Turkije. Omdat Kaantje nog zo klein was (16 weken) kozen we voor een b&b hotel in het centrum. Cüneydi Pansiyon. Het hotel is kleinschalig, maar verzorgd. Daarnaast is het eten er heerlijk. Dagelijks vers en super gezellig. Je hebt zicht op zee en bent pal in het centrum. Het feit dat Deniz zijn zus (mijn schoonzus) er werkt als chef is in de keuken, is bovendien helemaal een pluspunt. Voor de schoonfamilie was het de eerste echte ontmoeting met Kaan. De talloze ontmoetingen op messenger buiten beschouwing gelaten. Voor Kaan geboren werd, gingen we zeer vaak op excursies of trokken we er op uit. Dit was nu wel iets minder. Toch zijn we elke dag gaan wandelen met de buggy of de draagdoek. Vooral in het centrum van Bodrum was de draagd

Reizen met een baby (deel 2) In de vorige blog kon je lezen hoe de reis met de buggy verliep. Hier lees je meer over de vlucht en andere reisdetails. Op 9 maart gingen we met het vliegtuig naar Turkije. Kaan zijn eerste vliegreis. Zelf geef ik borstvoeding. Wanneer je borstvoeding geeft, raad ik aan om je kindje zoveel mogelijk aan te leggen. Normaal gezien drinkt Kaan ongeveer elke 3-4 uur. Wil ik hem vaker voeden, dan geeft hij melk terug. Dus dat wou ik vermijden. In de luchthaven probeerden we dan ook zoveel mogelijk te wandelen om Kaan in slaap te houden. Op die manier konden we het voeden uitstellen. Op de eerste vlucht maakte ik alles klaar om Kaan melk te geven. Mama's die een flesje geven (al dan niet gekolfde melk) vragen best bij het instappen van het vliegtuig al om dit op tijd op te warmen. Het beste moment om je kindje drinken te geven is namelijk tijdens het opstijgen en dalen. Dit om de druk in de oren te verzachten. In mijn geval was het 'simpeler&

Reizen met een baby. Toen ik aan deze blog begon, besefte ik dat het onmogelijk was om 14 dagen vakantie, in één artikel te gieten. Daarom dat ik het onderverdeeld heb in hoofdstukken. Hoofdstuk 1, gaat dus vooral over de vervoermiddelen op zich. Wanneer je op reis gaat met een baby, kan je best zoveel mogelijk voorbereiden. Het is handig om van tevoren een plattegrond te bekijken van de luchthaven(s) die je bezoekt. In ons geval gingen we van Charleroi naar İstanbul en van daaruit naar Bodrum. Met een tussenstop van 1 uur, is het belangrijk dat je onmiddellijk weet waar je wisselt van international naar domestic, en dat je weet waar de paspoort controle is. Daarnaast is het handig om een reisbuggy te voorzien. Je kan op reis gaan met je kinderwagen, maar die wordt gewogen aan de balie en daar betaal je dan extra kilo's voor. Je kan deze niet gebruiken op de luchthaven én je loopt bovendien het reële risico dat je kinderwagen er beschadigd uitkomt. Hetzelfde geldt voor

Babyborrel Op 16 februari vierden we de babyborrel van Kaan. De voorbereiding begon al in het laatste trimester van de zwangerschap. Mijn man is moslim en zelf ben ik iets wat moeilijker te beschrijven is... Atheïst, gelovig, onbeslist. Ik geloof zeker dat er iets krachtiger is dan ons. Het lot, moeder natuur... Ik geloof dat alles gebeurt om een reden en dat onze nabestaanden over ons waken. Waar en hoe, dat weet ik niet. Waarom niet God of Allah ... Omdat ik niet kan begrijpen waarom er zoveel onrecht is in de wereld 🌏 en omdat ik al teveel dierbaren heb verloren op een veel te jonge leeftijd. Maar dus 'back to the subject' Waar velen kiezen om hun kind te dopen als Christen of een sünnet te doen als moslim, hebben wij gekozen voor een babyborrel. We hebben als koppel 8 jaar de tijd gehad om te bedenken hoe we ons kind willen opvoeden. Samen beslisten we ook dat Kaan zowel het christendom als de Islam van thuis zal meekrijgen, hoewel ik geen christen ben. Op school za

15 februari werd Kaan 4 maanden. Maanden vol vreugde, liefde, maar ook momenten van vermoeidheid en verdriet. Terwijl ik dit begin neer te pennen,  stel ik mezelf de vraag hoe ik dit alles in één blog kan gieten? Het begon op 25 oktober rond 21u00. Ik kon niets meer eten of drinken van de pijn. Ons valiesje was al een tijd gepakt. Tot 23u was ik nog steeds overtuigd dat dit maar 'oefenweeën' waren. Tot we uiteindelijk  rond 3u00 naar de kliniek vertrokken. De uren die volgden waren er van verdriet, blijdschap, pijn en ontroering. Deniz heeft me elke minuut bijgestaan. Vrijdagmiddag om 12u31 was ons wondertje daar. En vanaf dat moment is ons leven drastisch veranderd. De tijd heeft geen seconde stilgestaan. Met zijn 49cm was Kaan een kleine maar mooie baby. Vandaag vier maanden later is hij al 63,5cm en verbaasd hij ons elke dag opnieuw. Van zijn eerste schreeuw, tot zijn eerste glimlach, alles blijft ons bij. Wanneer je moeder wordt, besef je dat alle clichés kloppen

7 februari 2018. De dag van de conceptie. Gek genoeg wist ik meteen 'ik ben zwanger' Alsof ik precies  voelde dat het zover                                           was. Zo begon ons verhaal. Of toch niet helemaal? Deniz en ik waren precies 6 jaar samen toen we de beslissing namen om aan gezinsuitbreiding te denken. Niet alles liep van een leien dakje. De eerste maanden volgde telkens weer ontgoocheling wanneer mijn periode aanbrak. Wat voor sommigen meteen lukt, wou bij ons maar niet gebeuren. Nochtans wist ons verstand dat dit heel normaal was. Zo duurt het gemiddeld 1 jaar om te ontpillen. Ons hart daarentegen... Voor toekomstige mama's... Wees dus niet meteen ongerust als het niet direct lukt. De maanden die volgden, probeerden we het dus ook over een andere boeg te gooien. Zo zagen we elke maand die negatief was als een extra maand met ons tweetjes. We probeerden zoveel mogelijk te reizen, dingen te ontdekken, concerten en festivals te doen,.. Kortom al

Baby welness  Sinds Kaan geboren werd, heeft hij last van krampjes. Op internet heb ik al allerlei middeltjes gevonden. Eén van de dingen die me echt leuk leek was een babymassage en badje. Ik ben dan ook begonnen met Kaan meerdere keren per week te masseren. Na het badje of voor 't slapen gaan. Toch wilde ik ook wel eens een professionele aanpak proberen. Mijn man was er niet meteen voor te vinden. Toegegeven, de prijs die je betaalt gecombineerd met de afstand die je rijdt... Allemaal voor je kleintje in bad te doen en te masseren... Ik begrijp zijn standpunt. Tot ik allerlei schattige filmpjes toonde met de hashtag #babyswimmer en #babymassage. Zelfs de stoerste papa is hierbij overtuigd. Bingo. En dus begon onze zoektocht. Naar een betaalbare en intieme babyspa. Al snel kwamen we uit bij Jades Baby Spa. Contact opnemen, afspraak plannen en klaar. 2 februari was het zover. Daags na ons weekje Center Parcs en dus een perfecte afsluiter van de vakantie. Onze verwa

Center Parcs met een baby.  Dit ben ik, precies 9 jaar geleden. Toen werkte ik als animator bij het entertainment team van Center Parcs. Dit deed ik 3 jaar. Vakantie op Center Parcs voelt dus telkens een beetje als thuiskomen. Omdat ik weet hoe kindvriendelijk het is, besloten Deniz en ik dan ook dat dit onze eerste vakantie zou worden met Kaan. Op 28 januari was het zover. Vakantie met een baby van 13 weken. Op een plaats waar je zelf kookt, afwast, de bedden opmaakt... Zoals we altijd deden. Dus nadat heel de auto werd volgeladen met beddengoed, afwasmiddel, eten en drinken, moest daar nog kleding bij, luiers, toiletgerief, een buggy en een autostoel. Ik kan je vertellen dat we nog net konden ademen in de auto 😊. Met 10 tetradoeken voor 5 dagen, 10 slabben en voldoende rompertjes en outfits kwam Kaan niets tekort. Of toch? Eenmaal aangekomen, begon al snel terug de realiteit. De eerst drie slabbetjes waren op dag één gebruikt. Net als de tetradoeken. Kaan geeft namelijk d