12 maanden puur geluk (brief aan mijn kind)
12 maanden puur geluk (brief aan mijn kind)
Gelukkige verjaardag 🎂 mijn kleine baby.
De afgelopen maanden hebben van mij de gelukkigste mama gemaakt. Wat ben ik fier om je mama te mogen zijn.
Fier om überhaupt moeder te mogen zijn.
Want ik besef maar al te goed, dat niet iedereen dit geluk gegund is.
De voorbije 12 maanden, zijn in een snel tempo voorbij geraasd. Even knipperen met mijn ogen, en je bent opnieuw gegroeid.
Het lijkt wel alsof ik gisteren ontdekte dat ik leven in me droeg. Dat ik je hartslag voor het eerst hoorde. Je schopjes voor het eerst voelde. En dan groeide je, elke dag een beetje meer.
En toen werd je geboren, op die 26ste oktober 2018, om 12u31.
En nu plots, is die datum er weer.
Die datum, die jarenlang geen enkele bijzondere betekenis had. En die nu plots, in de ranglijst van meest betekenisvolle data staat, en dit voor de rest van ons leven.
Lieve Kaan, mijn klein kaboutertje.
Voor mij blijf je nog steeds mijn baby'tje, hoewel je nu stilaan een peuter wordt.
Toen je 9 maanden werd, schreef ik je al eens een brief. En opnieuw wil ik je een overzicht bieden, van wat je allemaal kan. Van wat je ondertussen geleerd hebt, en hoe je ons leven verrijkt hebt.
Ondertussen ben je 7200gr en 76cm. Je bent, hoewel je het niet beseft, een lange, smalle baby. Maar ach, dat heb je van geen vreemde.
Eten, dat kan je als geen ander. Je kijkt het eten uit onze mond. Wanneer ik een boterham eet, ben je er als eerste om te proeven. Je bent dol op brood. Je eet graag soep, en alle soorten vis en vlees. Je bent echt een 'bijna' alles eter.
Ook hardgekookte eitjes en fruit en groenten gaan met veel gemak naar binnen.
Het enige wat je nog steeds niet lust zijn vanille en spaghetti bolognaise.
Hoewel ik het nooit voor mogelijk had geacht, drink je nog steeds borstvoeding.
Dit ongeveer drie keer per dag, aangevuld met 2 flesjes moedermelk.
Zelf kolf ik nog één keer per dag, wanneer je niet bij me bent.
Poedermelk heb je tot nu toe, nog nooit geproefd. Wat je wel graag drinkt is water, koemelk en thee. Je kan ook prima drinken uit een beker.
Je zit vlotjes in je eentje en racet de kamer rond in je loopkarretje.
Kaan, jij en je konijn zijn twee handen op een buik. Je leest ook heel graag in boekjes en luistert het liefst naar alles wat geluid maakt.
Je favoriete spelletje met ons zijn kiekeboe en klappen in je handjes.
En je 'praat' heel de tijd. Wat je ons precies zegt.... Dat is min of meer een vraagteken.
Je wijst regelmatig dingen aan en dan klinkt het min of meer als 'dat?' 'dit?' en 'kijk'
Buiten dada en papa is het nog altijd wachten op nieuwe woordjes.
Op 7 november zei je voor de eerste keer echt 'mama'. Voorlopig bleef het bij die ene keer.
Lieve, kleine man. Je bent zo een bijzonder kind, maar soms gaat het wel eens wat moeilijker. Dan huil je wat meer of wordt je ziek. Zo ook de voorbije maanden. Op 18 september kwam je eerste tandje onderaan. Jammer genoeg kreeg je op hetzelfde moment een zware luchtweginfectie en diende je antibiotica te nemen.
Dit was in Turkije, bij je tantes, nonkels, baba Anne en dede. Je werd wel, zoals altijd in de watten gelegd door ons.
18 oktober werd je wakker met een tweede tandje. Daar hebben we zelfs snachts niets van gemerkt. Dus zo kan het ook ☺️.
Je bent een gevoelig kindje, die het moeilijker heeft in een vreemde ruimte en vooral nood heeft aan een stressvrije omgeving. Maar wanneer je in je vertrouwde habitat bent, bij de mensen die je kent, dan bloei je open en ben je niet te stoppen. Je bent dan echt een vrolijk kind.
Een huilbaby ben je voorlopig nooit geweest, tenzij je een groei sprongetje doormaakt. Maar dat begrijpen je papa en ik maar al te goed.
Kaantje, bedankt dat je ons leerde om te relativeren. Om geduldig te zijn, en het leven te nemen zoals het komt. Bedankt dat wij je mama en papa mogen zijn. Bedankt dat je ons liefde geeft, en ons elke dag opnieuw toont en leert wat onvoorwaardelijke liefde is.
Liefs,
Je mama en papa
Gelukkige verjaardag 🎂 mijn kleine baby.
De afgelopen maanden hebben van mij de gelukkigste mama gemaakt. Wat ben ik fier om je mama te mogen zijn.
Fier om überhaupt moeder te mogen zijn.
Want ik besef maar al te goed, dat niet iedereen dit geluk gegund is.
De voorbije 12 maanden, zijn in een snel tempo voorbij geraasd. Even knipperen met mijn ogen, en je bent opnieuw gegroeid.
Het lijkt wel alsof ik gisteren ontdekte dat ik leven in me droeg. Dat ik je hartslag voor het eerst hoorde. Je schopjes voor het eerst voelde. En dan groeide je, elke dag een beetje meer.
En toen werd je geboren, op die 26ste oktober 2018, om 12u31.
En nu plots, is die datum er weer.
Die datum, die jarenlang geen enkele bijzondere betekenis had. En die nu plots, in de ranglijst van meest betekenisvolle data staat, en dit voor de rest van ons leven.
Lieve Kaan, mijn klein kaboutertje.
Voor mij blijf je nog steeds mijn baby'tje, hoewel je nu stilaan een peuter wordt.
Toen je 9 maanden werd, schreef ik je al eens een brief. En opnieuw wil ik je een overzicht bieden, van wat je allemaal kan. Van wat je ondertussen geleerd hebt, en hoe je ons leven verrijkt hebt.
Ondertussen ben je 7200gr en 76cm. Je bent, hoewel je het niet beseft, een lange, smalle baby. Maar ach, dat heb je van geen vreemde.
Eten, dat kan je als geen ander. Je kijkt het eten uit onze mond. Wanneer ik een boterham eet, ben je er als eerste om te proeven. Je bent dol op brood. Je eet graag soep, en alle soorten vis en vlees. Je bent echt een 'bijna' alles eter.
Ook hardgekookte eitjes en fruit en groenten gaan met veel gemak naar binnen.
Het enige wat je nog steeds niet lust zijn vanille en spaghetti bolognaise.
Hoewel ik het nooit voor mogelijk had geacht, drink je nog steeds borstvoeding.
Dit ongeveer drie keer per dag, aangevuld met 2 flesjes moedermelk.
Zelf kolf ik nog één keer per dag, wanneer je niet bij me bent.
Poedermelk heb je tot nu toe, nog nooit geproefd. Wat je wel graag drinkt is water, koemelk en thee. Je kan ook prima drinken uit een beker.
Je zit vlotjes in je eentje en racet de kamer rond in je loopkarretje.
Kaan, jij en je konijn zijn twee handen op een buik. Je leest ook heel graag in boekjes en luistert het liefst naar alles wat geluid maakt.
Je favoriete spelletje met ons zijn kiekeboe en klappen in je handjes.
En je 'praat' heel de tijd. Wat je ons precies zegt.... Dat is min of meer een vraagteken.
Je wijst regelmatig dingen aan en dan klinkt het min of meer als 'dat?' 'dit?' en 'kijk'
Buiten dada en papa is het nog altijd wachten op nieuwe woordjes.
Op 7 november zei je voor de eerste keer echt 'mama'. Voorlopig bleef het bij die ene keer.
Lieve, kleine man. Je bent zo een bijzonder kind, maar soms gaat het wel eens wat moeilijker. Dan huil je wat meer of wordt je ziek. Zo ook de voorbije maanden. Op 18 september kwam je eerste tandje onderaan. Jammer genoeg kreeg je op hetzelfde moment een zware luchtweginfectie en diende je antibiotica te nemen.
Dit was in Turkije, bij je tantes, nonkels, baba Anne en dede. Je werd wel, zoals altijd in de watten gelegd door ons.
18 oktober werd je wakker met een tweede tandje. Daar hebben we zelfs snachts niets van gemerkt. Dus zo kan het ook ☺️.
Je bent een gevoelig kindje, die het moeilijker heeft in een vreemde ruimte en vooral nood heeft aan een stressvrije omgeving. Maar wanneer je in je vertrouwde habitat bent, bij de mensen die je kent, dan bloei je open en ben je niet te stoppen. Je bent dan echt een vrolijk kind.
Een huilbaby ben je voorlopig nooit geweest, tenzij je een groei sprongetje doormaakt. Maar dat begrijpen je papa en ik maar al te goed.
Kaantje, bedankt dat je ons leerde om te relativeren. Om geduldig te zijn, en het leven te nemen zoals het komt. Bedankt dat wij je mama en papa mogen zijn. Bedankt dat je ons liefde geeft, en ons elke dag opnieuw toont en leert wat onvoorwaardelijke liefde is.
Liefs,
Je mama en papa
Reacties
Een reactie posten