De eerste 40 dagen als moeder.

De eerste 40 dagen als moeder

Zoals ik eerder vertelde ben ik getrouwd met Deniz (zie andere blog). Mijn man is van Turkse afkomst en bekijkt een zwangerschap nogal anders dan de meeste westerlingen. 

Zo vertelde hij me jaren geleden al dat men in Turkije 40 dagen rust neemt na een bevalling. Daarnaast heb ik ook Griekse vrienden die precies hetzelfde deden nadat hun kindje geboren werd. De traditie wilt dat je gedurende de eerste 40 dagen geen foto's deelt van je kindje. Ja kan ook best enkel je baby tonen aan naaste familie maar niet aan omstaanders.

Dit om je kind te beschermen tegen het boze oog. Tegen mensen die kwaad spreken over je kind. Tegen de gevaren van de maatschappij. De periode van 40 dagen is niet enkel voor je kleintje belangrijk, maar ook voor jou als moeder. Je hebt tijd nodig om te 'ontzwangeren' zeg maar. Een periode van rust om je lichaam te laten herstellen en te wennen aan de nieuwe situatie.

Tijdens mijn zwangerschap ben ik me hier gaan in verdiepen. Zo las ik dat deze traditie al eeuwen oud is, en niet enkel bij de moslims of Griekse beschaving voor komt.

Wist je bijvoorbeeld dat de Indiase geneeskunde Ayurveda, 40 dagen van rust, herstel en hulp voorstelt?

Of de reden waarom wij Maria Lichtmis vieren? 

Het was een katholieke gewoonte dat vrouwen zich na de geboorte 40 dagen afzonderden met hun baby. Dat onder meer om zelf beschermd te zijn tegen alles wat een schadelijke invloed zou kunnen hebben. 

De afzondering werd beëindigd met een kerkgang. Tot in de jaren 1960 ging de moeder daarvoor met haar kindje achteraan in de kerk staan, tot de priester hen kwam halen en naar het altaar bracht. 

Met dit ritueel werd dank uitgedrukt voor het nieuwe leven, en werd de vrouw gezuiverd van haar zondige toestand. Zo is Maria Lichtmis de dag waarop Maria naar de tempel ging voor het zuiveringsritueel. Dit feest vieren we op 2 februari, 40 dagen na de geboorte van Jezus.

Een symbool van het licht, de zon, is wellicht de pannekoek. Vandaar pannekoeken op 2 februari. 

Voor ons was de 40ste dag 6 december 2018. Tot dan bleven Deniz, Kaan en ik, in onze kleine cocon. We hadden afgesproken met familie en vrienden dat enkel wij foto's namen en dat ze deze na 40 dagen zouden ontvangen. Ik wilde ook genieten van alle rust. Wennen aan het moederschap. 

Als je pas moeder wordt, dan weet je pas echt hoe het voelt. Hoe elk cliché waar is. Iedereen spreekt van de roze wolk, maar niemand vertelt je hoe vermoeiend het is. Hoe je lijf volledig op is van vermoeidheid. En toch vond ik ondanks alles telkens weer energie om door te gaan. Elke nacht meerdere keren op te staan. Het lijkt wel alsof Kaan me energie geeft, waarvan ik niet eens wist dat ik deze in me had.

Ik bezit niet alle wijsheid, maar als kersverse mama kan ik de 40 dagen rust alleen maar aanbevelen. Het feit dat ik geen foto's deelde, maakte het afwachten alleen maar spannender.

Bovendien geef toe, wij '90 kids' hadden ook geen sociale media om elke klik te delen. We kochten met geluk een filmrolletje met 27 foto's en hoopte dat er 20 gelukt waren. Onze ouders wachtten op centjes voor het ontwikkelen en vervolgens het album te maken. Alles duurde wellicht langer dan 40 dagen...