Waarom bloggen?



Waarom bloggen?

Om te beginnen stel ik me graag even voor.
Ik ben Heidi, 27 jaar, gelukkig getrouwd met Deniz en sinds kort mama van Kaan.
Zelf heb ik altijd al een passie gehad voor het geschreven woord.

Om mijn vijfde kon ik lezen en sindsdien ben ik niet meer gestopt. Daarnaast schrijf ik ook gedichten, hou ik sinds jaren een dagboek bij en zing ik. Het logische vervolg in deze tijd van digitalisering is dat ik mijn dagboek deel.

Weer een blog zoals er velen zijn wellicht. En ik zou begrijpen als je het niet langer wil lezen. Toch doe ik het vooral voor mezelf  en voor Kaan.

Als kind geboren in de jaren 90, groeide ik op met vriendschap boeken en poëzie's. Ik heb dus veel geschreven herinneringen. Kaan zal echter opgroeien met sociale media. Met een leven waarin alles snel gaat. Daarom wil ik dat deze blog een naslagwerk mag zijn. Voor hem. Voor mij. Voor ons. Zodat ik dit later nog eens kan lezen. En zodat we onze herinneringen levendig houden.

Waarom dan openbaar bloggen en niet verder doen met mijn dagboek? Omdat ik zelf ontzettend graag lees en ontdek. Ik raak telkens weer geïnspireerd door de blogs van anderen en stiekem hoop ik anderen ook te kunnen laten meegenieten van ons leven  Van de ups en downs. Zoals het er echt aan toe gaat.

De blogs zullen zich in het begin snel opvolgen, omdat ik natuurlijk al heel wat heb neergeschreven de afgelopen tijd. Wellicht valt het nadien wat stil. We zullen zien. Hoe dan ook welkom in ons leventje.

Liefs

Heidi, mama van Kaan.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De eerste 40 dagen als moeder.

Afbeelding
De eerste 40 dagen als moeder Zoals ik eerder vertelde ben ik getrouwd met Deniz (zie andere blog). Mijn man is van Turkse afkomst en bekijkt een zwangerschap nogal anders dan de meeste westerlingen.  Zo vertelde hij me jaren geleden al dat men in Turkije 40 dagen rust neemt na een bevalling. Daarnaast heb ik ook Griekse vrienden die precies hetzelfde deden nadat hun kindje geboren werd. De traditie wilt dat je gedurende de eerste 40 dagen geen foto's deelt van je kindje. Ja kan ook best enkel je baby tonen aan naaste familie maar niet aan omstaanders. Dit om je kind te beschermen tegen het boze oog. Tegen mensen die kwaad spreken over je kind. Tegen de gevaren van de maatschappij. De periode van 40 dagen is niet enkel voor je kleintje belangrijk, maar ook voor jou als moeder. Je hebt tijd nodig om te 'ontzwangeren' zeg maar. Een periode van rust om je lichaam te laten herstellen en te wennen aan de nieuwe situatie. Tijdens mijn zwangerschap ben ik me hie
Meer lezen

Borstvoeding: melkproductie verhogen

Afbeelding
In mijn vorige blogs kon je lezen dat ik een tijdlang borstvoeding gaf. Ons eerste zoontje dronk 19 maanden aan de borst en stopte uit zichzelf. Inmiddels ben ik voor de tweede keer mama en geef ik nu al 5 maanden borstvoeding. Opnieuw ben ik van plan zo lang door te gaan tot mijn kindje, of mijn lichaam er genoeg van heeft. 'whatever comes first'  Mijn eerste zoontje komt zo nu en dan (lees: ongeveer 1x/week) op de schoot hangen en even drinken, uit zichzelf, maar daar blijft het bij. Tandem voeden is iets wat sowieso de productie verhoogt. Van ons mag hij vaker komen, maar ik laat de keuze aan hem. Hij is groot genoeg om zelf naar mama te komen om te drinken, en evengoed drinkt hij ander drinken. De keren dat hij komt, is het vooral vanwege troost, vermoeidheid of bij pijn.  TANDEM VOEDEN EN KOLVEN  Hoewel sommige mensen je zullen wijsmaken dat je melk voor de baby is, zal je lichaam juist meer melk aanmaken, hoe vaker je kindje drinkt. Dus ook als je 2 jarige drinkt. De mees
Meer lezen

Brief aan mijn kind: 2,5 jaar Kaan , opnieuw een mijlpaal

Afbeelding
 Mijn liefste Kaan, Je bent ondertussen 30 maanden. 2,5 jaar. Vanaf nu tellen we niet langer in weken of maanden, maar wel in jaren. Je bent niet langer een baby, maar een peuter. Opnieuw een mijlpaal. Daarnaast ben je niet langer enig kind, maar ook 'grote' broer. Jou leven en het onze veranderde drastisch de laatste tijd. Maar we zijn gelukkig met ons gezin. 1 maart werd je broertje Ilkay geboren. Je was meteen enthousiast, maar had het s'nachts heel moeilijk met de situatie. Overdag wou je Ilkay knuffelen, kusjes geven en aaien, maar de avonden en nachten zijn van jou. Dan wou je mama met niemand delen. Het waren 3 heftige weken. Waarin je vocht tegen het slapengaan, en veel huilde. We voelden ons als mama en papa machteloos, schuldig, ondanks dat we heel goed beseffen dat jou gevoel normaal is. Wij konden ons immers 9 maanden voorbereiden, maar voor jou is het plots een feit, dat er een nieuw leventje is in huis. Iemand waarmee je de aandacht moet verdelen. Daarnaast be
Meer lezen