De eerste 4 maanden met een baby.

15 februari werd Kaan 4 maanden.
Maanden vol vreugde, liefde, maar ook momenten van vermoeidheid en verdriet.
Terwijl ik dit begin neer te pennen,  stel ik mezelf de vraag hoe ik dit alles in één blog kan gieten?

Het begon op 25 oktober rond 21u00. Ik kon niets meer eten of drinken van de pijn. Ons valiesje was al een tijd gepakt. Tot 23u was ik nog steeds overtuigd dat dit maar 'oefenweeën' waren. Tot we uiteindelijk  rond 3u00 naar de kliniek vertrokken. De uren die volgden waren er van verdriet, blijdschap, pijn en ontroering. Deniz heeft me elke minuut bijgestaan.

Vrijdagmiddag om 12u31 was ons wondertje daar. En vanaf dat moment is ons leven drastisch veranderd. De tijd heeft geen seconde stilgestaan. Met zijn 49cm was Kaan een kleine maar mooie baby. Vandaag vier maanden later is hij al 63,5cm en verbaasd hij ons elke dag opnieuw.

Van zijn eerste schreeuw, tot zijn eerste glimlach, alles blijft ons bij. Wanneer je moeder wordt, besef je dat alle clichés kloppen. Alsof alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen.

Ik zou je kunnen vertellen dat deze maanden vanzelf gingen, maar niets is minder waar. Om te beginnen besloot ik borstvoeding te geven.

De eerste weken ging dit niet zonder slag of stoot. Stuwing, kloven, ontstekingen en pijn. Het was zoeken voor Kaan en voor mij. Weet dus wanneer dit je overkomt, dat dit de normaalste zaak is. Voel je niet gefaald als mama omdat je stopt. Dit is niet 'opgeven' maar wel zoeken naar de beste oplossing voor je kind.

Zelf heb ik doorgebeten, en na een dikke maand ging het vanzelf (lees: met een voedingskussen en opperste concentratie)
Niet omdat ik het wel kan, maar vooral omdat ik veel steun heb gekregen van de mensen rondom mij. Mijn partner, ouders, vroedvrouw, familie. Ik geloof nog altijd dat dit een groot deel van het succes verklaart. Alleen was dit nooit gelukt en was ik waarschijnlijk eerder gestopt. En ook dat is oké.

Maar dus, voorlopig geef ik nog altijd borstvoeding (ondertussen schrijf ik deze blog en heb ik geen kussens meer nodig) En dit maakt me gelukkig.
Dit is ons mama-zoon moment. Het biedt naast voeding ook troost en comfort voor mijn kind en het gevoel voor mij benadert het meeste de zwangerschap. Iets wat enkel een moeder kan bieden aan haar kind.

De afgelopen vier maanden, kregen we ook te maken met veel huilbuien. Kaan is zeker geen huilbaby, maar hij had wel hevige krampjes en koliek. De piek kwam ongeveer rond 6 weken. Wat ons enorm heeft geholpen is Mama Natura Collikind. Dit zijn homeopathische druppels die je toedient voor of na de voeding. Ik heb zelf zolang mogelijk gewacht met 'geneesmiddelen' tot Kaan 8 weken was. Achteraf bekeken was ik beter vroeger begonnen. Dit had ons kleintje veel pijn bespaard.

Naast borstvoeding en krampen zijn slapeloze nachten nog een andere 'leuke' bijkomstigheid van het moederschap.
Bij mij begon dit in het derde trimester van de zwangerschap en is dit nog steeds niet volledig voorbij.

Kaan dronk gemiddeld 4 keer per nacht. Ik wil nieuwe mama's wel geruststellen. Dit gaat over. Of dat heeft men mij toch wijsgemaakt 🤔

Kaan sliep voor het eerst 6 uur lang toen hij 3 maanden was. En sindsdien slaapt hij meestal 5-6 uur door. Een zaligheid als je zo lang niet hebt geslapen. Elke dag is een stap vooruit.

Vandaag is Kaan vooral een blije baby. Hij lacht maar al te graag, begint geluidjes te maken en trekt zich goed op. Het rollen gaat nog niet helemaal, maar ook dat is oké.
De huilbuien die heeft hij nog wel af en toe.
Vooral naar de avond toe.

De komende maanden bereid ik me alvast voor op meerdere huilbuien en koorts door de tandjes, maar ook op meer lachjes, knuffels en woordjes.
Tot slot heb ik me ook voorgenomen om te blijven genieten van elke seconde vóór ik weer begin te werken.
Het huishouden kan wachten. Knuffelen en spelen gaat voor. Tenslotte beleef je deze momenten maar eenmaal in je leven.

Koester ze en wees dankbaar. En weet, al heb je het soms moeilijk. Je bent niet de enige. Duizenden moeders deden het ons voor. Met vallen en opstaan. En wij zijn ook groot geworden.
Als zij dit kunnen, dan wij ook. We komen er wel. Zij het elk op ons eigen manier.