Reizen met een baby (deel 3) Bodrum 🇹🇷
Reizen met een baby (deel 3) Bodrum 🇹🇷
Afgelopen maart reisden we met ons drieën voor het eerst naar het buitenland. Zoals je al eerder kon lezen was de reis op zichzelf goed.
We gingen naar Yalikavak. Een prachtige havenstad in Bodrum Turkije. Omdat Kaantje nog zo klein was (16 weken) kozen we voor een b&b hotel in het centrum. Cüneydi Pansiyon. Het hotel is kleinschalig, maar verzorgd. Daarnaast is het eten er heerlijk. Dagelijks vers en super gezellig.
Je hebt zicht op zee en bent pal in het centrum.
Het feit dat Deniz zijn zus (mijn schoonzus) er werkt als chef is in de keuken, is bovendien helemaal een pluspunt.
Voor de schoonfamilie was het de eerste echte ontmoeting met Kaan. De talloze ontmoetingen op messenger buiten beschouwing gelaten.
Voor Kaan geboren werd, gingen we zeer vaak op excursies of trokken we er op uit. Dit was nu wel iets minder.
Toch zijn we elke dag gaan wandelen met de buggy of de draagdoek. Vooral in het centrum van Bodrum was de draagdoek handiger dan de buggy.
Mijn schoonouders waren bovendien dolenthousiast om Kaan te zien. Na vele kleindochters en 2 kleinzonen (jaren geleden) waren ze blij om nog eens een baby'tje te verwelkomen.
Het leuke is dat je na 8 jaar bovendien meer te weten komt over je man. Wat hij deed als baby, hoe hij at, sliep, speelde... En langs allerlei kanten kwamen ook tips & trics over de opvoeding, borstvoeding etc.
Op dat vlak zijn toch alle mama's hetzelfde denk ik. Ongeacht cultuur of religie.
Wat dan weer wel cultureel gebonden is zijn een aantal gewoontes.
Zo is 't in Turkije de gewoonte om te starten met yoghurt als eerste maaltijd i.p.v. Fruit of groenten. Daarnaast kan je in Turkije je kindje nooit warm genoeg aankleden. In ons geval was het 23 graden en schrok men ervan wanneer Kaan enkel een truitje en short aanhad, of een rompertje met lange mouwen en een broekje. De tip is laagjes, en liefst zoveel mogelijk ☺️☺️ maar ze bedoelen het goed.
In België zijn we natuurlijk meer gewend aan de koude temperaturen.
Waar we enorm van genoten in Turkije is de warmte en liefde van de mensen. En dan bedoel ik niet alleen mijn schoonfamilie, want die ken ik uiteraard al lang. Maar gewoon 'alle' mensen. De hoffelijkheid in de bus wanneer je een baby hebt, of de hulp die je krijgt in winkels, restaurants, op straat. Dat mis is ongetwijfeld in België.
Buiten het verschil in cultuur en gewoonten was ik vooral gelukkig dat Kaan kennis kon maken met zijn roots en dat de familie nog groter en hechter is geworden. Wanneer je moeder wordt, vallen alle puzzelstukjes op zijn plaats. En dan geniet je gewoon van de kleine dingen. Zelfs op reis.
Zo gingen wij bijvoorbeeld elke ochtend wandelen en dagelijks naar de bakker. We zaten ook zo vaak in de natuur, met de familie, zonder meer.
Puur genieten. Toegegeven, het leven met een baby is hectisch, en de nachten zijn vermoeiend en van korte duur. Maar ik heb tegelijkertijd nog nooit zo een ontspannende en rustige strandvakantie gehad als deze. Gewoon even helemaal niets doen.
En geef toe, meer moet dat tenslotte niet zijn toch?
De reis was precies wat we nodig hadden en wat ons gelukkig maakt. Juist het afscheid was moeilijk. Zeer moeilijk.
Het heeft me altijd al verdriet gedaan om mijn schoonfamilie achter te laten, maar nu ik moeder ben, besef ik eens te meer hoe zwaar het afscheid moet vallen voor mijn schoonouders. Hun kind aan de andere kant van de wereld 🌏
Mijn respect en dankbaarheid voor hen is inmens groot.
Ik kijk al uit naar september want dan gaan we opnieuw naar Bodrum. Met het enige verschil dat Kaantje 11 maanden zal zijn en wellicht al kruipt en/of wandelt.
Oh ja, we vieren dan bovendien ook mijn verjaardag 🎂 in Turkije alsook onze 7de huwelijksjubileum. Dit in combinatie met een vroeg verjaardag feestje voor Kaan.
Het zal dus ongetwijfeld weer een heel bijzondere reis worden.
Liefs
Heidi
Mama van Kaan
Afgelopen maart reisden we met ons drieën voor het eerst naar het buitenland. Zoals je al eerder kon lezen was de reis op zichzelf goed.
We gingen naar Yalikavak. Een prachtige havenstad in Bodrum Turkije. Omdat Kaantje nog zo klein was (16 weken) kozen we voor een b&b hotel in het centrum. Cüneydi Pansiyon. Het hotel is kleinschalig, maar verzorgd. Daarnaast is het eten er heerlijk. Dagelijks vers en super gezellig.
Je hebt zicht op zee en bent pal in het centrum.
Het feit dat Deniz zijn zus (mijn schoonzus) er werkt als chef is in de keuken, is bovendien helemaal een pluspunt.
Voor de schoonfamilie was het de eerste echte ontmoeting met Kaan. De talloze ontmoetingen op messenger buiten beschouwing gelaten.
Voor Kaan geboren werd, gingen we zeer vaak op excursies of trokken we er op uit. Dit was nu wel iets minder.
Toch zijn we elke dag gaan wandelen met de buggy of de draagdoek. Vooral in het centrum van Bodrum was de draagdoek handiger dan de buggy.
Mijn schoonouders waren bovendien dolenthousiast om Kaan te zien. Na vele kleindochters en 2 kleinzonen (jaren geleden) waren ze blij om nog eens een baby'tje te verwelkomen.
Het leuke is dat je na 8 jaar bovendien meer te weten komt over je man. Wat hij deed als baby, hoe hij at, sliep, speelde... En langs allerlei kanten kwamen ook tips & trics over de opvoeding, borstvoeding etc.
Op dat vlak zijn toch alle mama's hetzelfde denk ik. Ongeacht cultuur of religie.
Wat dan weer wel cultureel gebonden is zijn een aantal gewoontes.
Zo is 't in Turkije de gewoonte om te starten met yoghurt als eerste maaltijd i.p.v. Fruit of groenten. Daarnaast kan je in Turkije je kindje nooit warm genoeg aankleden. In ons geval was het 23 graden en schrok men ervan wanneer Kaan enkel een truitje en short aanhad, of een rompertje met lange mouwen en een broekje. De tip is laagjes, en liefst zoveel mogelijk ☺️☺️ maar ze bedoelen het goed.
In België zijn we natuurlijk meer gewend aan de koude temperaturen.
Waar we enorm van genoten in Turkije is de warmte en liefde van de mensen. En dan bedoel ik niet alleen mijn schoonfamilie, want die ken ik uiteraard al lang. Maar gewoon 'alle' mensen. De hoffelijkheid in de bus wanneer je een baby hebt, of de hulp die je krijgt in winkels, restaurants, op straat. Dat mis is ongetwijfeld in België.
Buiten het verschil in cultuur en gewoonten was ik vooral gelukkig dat Kaan kennis kon maken met zijn roots en dat de familie nog groter en hechter is geworden. Wanneer je moeder wordt, vallen alle puzzelstukjes op zijn plaats. En dan geniet je gewoon van de kleine dingen. Zelfs op reis.
Zo gingen wij bijvoorbeeld elke ochtend wandelen en dagelijks naar de bakker. We zaten ook zo vaak in de natuur, met de familie, zonder meer.
Puur genieten. Toegegeven, het leven met een baby is hectisch, en de nachten zijn vermoeiend en van korte duur. Maar ik heb tegelijkertijd nog nooit zo een ontspannende en rustige strandvakantie gehad als deze. Gewoon even helemaal niets doen.
En geef toe, meer moet dat tenslotte niet zijn toch?
De reis was precies wat we nodig hadden en wat ons gelukkig maakt. Juist het afscheid was moeilijk. Zeer moeilijk.
Het heeft me altijd al verdriet gedaan om mijn schoonfamilie achter te laten, maar nu ik moeder ben, besef ik eens te meer hoe zwaar het afscheid moet vallen voor mijn schoonouders. Hun kind aan de andere kant van de wereld 🌏
Mijn respect en dankbaarheid voor hen is inmens groot.
Ik kijk al uit naar september want dan gaan we opnieuw naar Bodrum. Met het enige verschil dat Kaantje 11 maanden zal zijn en wellicht al kruipt en/of wandelt.
Oh ja, we vieren dan bovendien ook mijn verjaardag 🎂 in Turkije alsook onze 7de huwelijksjubileum. Dit in combinatie met een vroeg verjaardag feestje voor Kaan.
Het zal dus ongetwijfeld weer een heel bijzondere reis worden.
Liefs
Heidi
Mama van Kaan
Reacties
Een reactie posten